De TET bus in de media!

Hieronder zijn recentelijk verschenen berichten terug te lezen in de media over en rond de Stichting Historische TET bus.

TET-museum opent de deuren: “De passie blijft altijd”

Wat begon als een tramverbinding tussen Enschede en Glanerbrug, groeide uit tot een van de grootste stads- en streekvervoerbedrijven in Twente. Nu opent Stichting Historische TET-bus een eigen museum voor iedereen die geïnteresseerd is in de historie en verhalen van het voormalige openbaarvervoersbedrijf.

In 1999 ging het Twentse buslijnennet op in Connexxion. Inmiddels is Arriva verantwoordelijk voor het busvervoer in Twente. Van Daalen benadrukt dat de TET meer was dan alleen stads- en streekvervoer. “We verzorgden schoolzwemmen, schoolreisjes en fabrieksvervoer van en naar de textielindustrie. De TET was een enorm bedrijf met een belangrijke rol hier in Twente.”

In 2011 kocht de stichting de oude stadsbus uit 1967 en restaureerde deze volledig. “Daar zijn we met een club van veertien man wel zo’n drie jaar druk mee bezig geweest.” legt Rob van Daalen, voorzitter van de club, uit. “Ons doel is om de bus en de TET-geschiedenis in stand te houden.”

De oudgedienden van de TET. Vanaf links: Cor Verbeek, Rob van Daalen en Bert Nijkamp.

Wie het donkerrode bloed door de aderen heeft stromen, raakt het TET-gevoel nooit meer kwijt. Zaterdag kwamen ze in Enschede bij elkaar voor een reünie: oud-chauffeurs en andere werknemers van de Twentsche Elektrische Tramwegmaatschappij. „Geen mooier voertuig dan een bus.”

Ze zijn onberispelijk gekleed. Lichtblauw overhemd met korte mouw, keurig gestreken, de stropdas is netjes gestrikt. Daaronder een donkerblauwe pantalon. Het colbert dat het uniform completeert hebben ze op deze warme dag uitgelaten. Het is net alsof Cor Verbeek, Bert Nijkamp en Rob van Daalen, drie zeventigers en gezamenlijk goed voor circa 110 TET-dienstjaren, zojuist nog een bus hebben bestuurd.

Het leek een triest lot te worden voor de enige overgebleven rijdende TET-bus. Geparkeerd in de regen, wachtend op de sloophoop als het roesten te erg zou worden. Maar toen was daar plots een redder in nood.

TET-bus 38 is de laatste stadsbus uit de TET-tijden die nog rondrijdt. Waar de rest al oud ijzer is geworden, wordt deze nu liefdevol onderhouden door een club oud-chauffeurs. Maar een stadsbus, die parkeer je niet zomaar even op de oprit. Vorig jaar ontstond er een groot probleem: er was geen onderdak meer.

De Stichting Historische TET-bus mocht een aantal jaren gebruik maken van een loods op het voormalige Tubantia-terrein aan de Getfertsingel. In de wetenschap dat dit tijdelijk was, omdat het terrein voorbereid stond om een herinnering te worden. Dus toen de boodschap kwam dat het einde in zicht was, moest de stichting op zoek naar iets nieuws. Dat was er niet.

Geen subsidie

Voorzitter Rob van Daalen vertelde het verhaal van de bus, en hoe de stichting eraan komt, in De Twentsche Courant Tubantia. Dat leidde wel tot verschillende aanbiedingen, maar de oplossing zat er niet tussen. De stichting wordt niet gesubsidieerd, de gepensioneerde chauffeurs betalen het onderhoud veelal uit eigen zak, dus elke huuraanbieding die een flink huurbedrag vroeg, viel af.

De stichting begon zelfs een petitie waarin de gemeente werd opgeroepen om mee te denken. “Een onderdeel van het erfgoed immers, en waarom wel zoveel tijd en geld steken in een wagen uit tram-tijden als de TET 1 en niet in TET-bus 38?” Maar de gemeente had ook geen oplossing. Het leek een uitzichtloze zoektocht.

Een jaar later liggen de zaken plots heel anders. De reddende engelen waren Henk en Karin Spee, eigenaren van transportbedrijf Huisman. “Jaren geleden, als klein ventje zeg maar, zei ik al eens tegen Henk, wil ik bij jouw wel een plekje”, zegt Rob van Daalen. “Vorig jaar, toen het zo kritiek werd, melde Henk zich ineens. Hij zei: ik heb een plekje voor je en die wil ik gaan verkennen.”

Henk en Karin zitten met hun kantoor in een pand aan de haven, en daar was ineens plek voor de TET-bus. Het was een geluk bij het hemel opzoeken. “Henk en Karin zijn ook enorme liefhebbers van groot vervoer”, zegt Van Daalen. Het bedrijf in het havengebied aan de Ingenieur Schiffstraat, had ruimte voor niet alleen de bus maar ook alle andere spullen die de stichting verzameld. Uniformen, kaartjes, allerlei herinneringen aan de TET-tijd. “We mochten beide kantoren gebruiken, we hebben ook nog een mooie kantine en daarnaast een positieruimte. En bus 38 kan voor de ramen staan.” Alleen de aandelen van de stichting, die zijn er niet bij. “De museum bus. We zijn ons nu aan het beraden op de vraag wat we ermee moeten.”

Prijs is gunstig

Met de nieuwe plek is de stichting echt geholpen, zegt Van Daalen. “We zijn dolgelukkig. We hebben nu een prachtig honk en kunnen met alle spullen en herinneringen terecht. Er is geen kans meer weg, er zit geen einddatum aan en de prijs is gunstig.” De leden zijn er nu nog even hard aan het werk, maar het einde is in zicht. Begin september is er een reünie gepland, waar tientallen oud-TET-werknemers worden verwacht. Van Daalen hoopt op een nog groter welkom is, om naar dit stukje Enschede geschiedenis te kijken.

*Bovenstaande artikel is (helaas) niet meer digitaal beschikbaar op Tubantia.nl

Hoe mooi zou dat zijn, de tram en de bus onder één dak. Het enige overgebleven rijdende materieel van de TET dat samen een plek krijgt. Dat voorstel doet de Enschedese erfgoed-goeroe Jan Astrego.

De oude TET-bus 38 heeft geen nieuw onderdak, nog steeds niet. De historische bus dreigt straks op straat te staan, letterlijk. De Stichting Historische TET-bus begon een onlinepetitie om de gemeente op te roepen serieus naar een stallingsplaats te kijken.

Van de hele TET-vloot die ooit door Enschede en omstreken reed, is er nog ééntje rijdend over: de 38. En die wordt binnenkort dakloos, tenzij iemand een plekje heeft. „Als hij buiten moet staan, komt dat niet goed.”